سبک های یادگیری پیشرفت تحصیلی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

هدف کلی این تحقیق، بررسی ارتباط سبک یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی بود. جامعه آماری این پژوهش، همه‏ی دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بودند (3859=n)، که 265 نفر از آنان بر اساس فرمول کوکران با روش نمونه‏گیری طبقه‏ای با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‏ای دو بخشی شامل ویژگی‏های فردی و سیاهه‏ی سبک‏های یادگیری کلب استفاده شد. روایی پرسشنامه بر پایه نظر شماری از اعضای هیئت علمی ترویج و آموزش کشاورزی و صاحب نظران مربوط تأیید شد. برای تعیین پایایی بخش های مختلف پرسشنامه از تتای ترتیبی استفاده شدکه مقدار آن برای اجزای پرسشنامه بین 77/0- 86/0= θ بود. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، با توجه به ماهیت و سطح اندازه‏گیری اسمی سبک‏های یادگیری، از روش‏های آماری ناپارامتری کای اسکویر و کروسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان دادند که سبک یادگیری بیشتر دانشجویان «جذب‏کننده» می‏باشد و بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه‏ی معناداری وجود دارد و سبک‏های یادگیری دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی متفاوت‏اند.